سس خانگی مزایایی نسبت به سس های کارخانه ای دارد که از آن جمله می توان به کمبود مواد نگهدارنده اشاره کرد، علاوه بر این، سس های خانگی قابل استفاده برای تمام اعضای خانواده است.
برای مثال با کنترل میزان نمک، برای افراد مبتلا به فشار خون، سس گوجه فرنگی دلپذیر می تواند یکی از بهترین انتخاب های مصرف این افراد باشد.
بیماران مبتلا به سیلو، به ویژه کودکان، باید از غذاهای بدون گلوتن استفاده کنند.
به همین دلیل است که درمان های خانگی می تواند گزینه ایده آلی برای آنها باشد.
چون فاقد گلوتن و سایر مواد افزودنی است، اما وقتی صحبت از سودآوری به میان می‌آید، برخی افراد شروع به فروش سس های خانگی خود می‌کنند، زیرا سس های خانگی در محیط کاملاً بهداشتی، بدون خلاء و در ظروف پخته نمی‌شوند و احتمال پخت آن بیشتر است.
کپک زده شدن به همین دلیل است که کلاهبرداران تقلب می کنند و برخی از مشتریان سعی می کنند با افزودن مواد نگهدارنده مانند گلوتن، خمیرهای خانگی را بفروشند.
انواع دیگر مواد نگهدارنده چیست؟
بنزوات سدیم: یکی دیگر از افزودنی های غذایی که از پوسیدگی جلوگیری می کند، بنزوات سدیم است.
البته باید توجه داشت که گوجه فرنگی خود حاوی اسید بنزوئیک است.
اما مقدار آن برای جلوگیری از فرآیند قالب گیری کافی نیست، بنابراین برخی از مشتریان سعی می کنند فرآیند ریختن سس گوجه فرنگی با ماده مذکور را به تاخیر بیندازند. اما میزان مصرف مجاز این ماده را نمی دانند.
مهم ترین عامل در مصرف بیش از حد این ماده، توانایی آن در ایجاد سرطان است، علاوه بر این، باعث بیماری های دستگاه گوارش و کبد نیز می شود.
سم ترامید: هنگام پخت گوجه فرنگی در منزل به دلیل نبود محیط خلاء سمی تولید می شود که در هیچ یک از سس های کارخانه ای مانند سس گوجه فرنگی (دلپذیر) وجود ندارد.
زیرا گرما در کارخانه ها با خلاء همراه است و دمای زیر 70 درجه تهیه می شود.
رنگ های غیرمجاز: برخی از افراد برای تهیه سس از گوجه فرنگی نامرغوب استفاده می کنند یا ممکن است به جای گوجه فرنگی از محصولات دیگری مانند نشاسته، کدو حلوایی و غیره استفاده کنند.
در این صورت از رنگ های خوراکی غیرمجاز برای ایجاد رنگ بهتر استفاده می کنند.
در صورتی که رنگ خوراکی به مقدار مناسب استفاده نشود، مشکلات جسمی زیادی برای افراد به خصوص مشکلات کبد، کلیه و دستگاه گوارش ایجاد می کند.
