با نزدیک شدن به پایان برنامه ریزی شده برای اکثر محدودیت های کووید-19 در انگلستان در 19 ژوئیه، بیمارستان های عمومی ما تحت فشارهای بی سابقه ای در اواسط تابستان باقی می مانند، حتی اگر بستری ها و تخت های اشغال شده توسط افراد مبتلا به کووید-19 هنوز بسیار پایین تر از حد اوج همه گیر هستند.
ظرفیت تخت تاشو یک نفره خیلی قبل از کووید یک مشکل آشکار برای NHS بود، و حتی با عدم افزایش بیشتر عفونت ها، یک عامل محدود کننده بزرگ برای انعطاف پذیری و عملکرد سیستم سلامت ما باقی خواهد ماند.
رشد جمعیت، پیری و ضعف، ناتوانی و شرایط طولانی مدت چندگانه، همگی موجب فعالیت و نیاز به مراقبت های بهداشتی و اجتماعی می شوند. علیرغم نیاز مبرم به مقابله با نابرابری‌های بهداشتی، محرومیت‌های اجتماعی-اقتصادی، و عوامل تعیین‌کننده گسترده‌تر بیماری‌های غیرواگیر قابل پیشگیری، تصور اینکه در آینده قابل پیش‌بینی نیاز به مراقبت‌های بیمارستانی را معکوس کنیم، خیالی است.
اشغال تخت شبانه قبل از همه‌گیری حدود 90 درصد بود و در زمستان‌های متوالی قبل از کووید از آن فراتر رفت.8 ما باید در تفسیر ارقام مربوط به همه‌گیری احتیاط کنیم، زیرا اقدامات کنترل عفونت و ترتیبات تخلیه اضطراری تعداد تخت‌های موجود را کاهش داده و ترخیص سریع‌تر را ممکن می‌سازد. تخت‌ها، و منجر به لغو و به تعویق افتادن کار انتخابی شد به طوری که اشغال به زیر سطح تاریخی کاهش یافت.
ما می‌توانیم شواهدی را درباره اشغال بهینه تخت مورد نیاز برای جلوگیری از ناکارآمدی و هزینه‌های اضافی ناشی از تخت‌های خالی بحث کنیم و اینکه آیا 85% که گاهی اوقات ذکر میشود، رقم درستی است یا خیر. بحران نیروی کار.
همچنین می‌توانیم در مورد ظرفیت بیشتر در خدمات جایگزین خارج از بیمارستان و تمرکز بیشتر بر پیشگیری بحث کنیم. اما به یاد داشته باشید که بودجه‌های بهداشت عمومی و مراقبت‌های اجتماعی از سال 2010 متحمل کاهش مستمر بودجه شده‌اند و در آن زمان تعداد افرادی که حمایت خانگی دریافت می‌کنند کاهش یافته است و مکان‌های مراقبت از خانه‌ها هموار شده است.
