شیر آب از زمانی که برای اولین بار در حدود 1700 سال قبل از میلاد اختراع شد، راه درازی را پیموده است. در زمان های قدیم از شیرآلات ساختمانی ماهان به عنوان وسیله ای برای کنترل آب استفاده می شد. به گفته مورخان، رومیان باستان از لوله کشی و شیرآلات برای وارد کردن آب به حمام های خصوصی و عمومی و فواره ها و آب انبارها استفاده می کردند.
در ابتدا شیرآلات با دو دسته طراحی می شدند که یکی برای پخش آب گرم و دیگری برای پخش آب سرد استفاده می شد. اگرچه این طرح هنوز محبوب است، اما زمانی که آل معین در سال 1937 دستان خود را به شدت سوزاند، شیر آب یک دسته تولید شد. بین سالهای 1940 و 1945، این طرح تا حد زیادی رد شد. معین پس از ساخت یک شیر آب تک دسته که بسیار کاربردی بود، سرانجام موفق شد.
به جای کنترل دمای آب با باز کردن دو شیر، کاربران می‌توانند از یک جریان آب تنظیمات را انجام دهند. در همان زمان، مرد دیگری به نام لندیس پری، دریچه توپی برای شیرآلات را با برند دلتا که امروزه محبوبیت دارد، اختراع کرد.
با گذشت زمان، تغییرات بیشتری در شیرآلات ایجاد شد:
فیلترهایی برای کاهش آلودگی ها اضافه شدند.
شیلنگ های اسپری کششی برای تمیز کردن آسان تر معرفی شدند.
شیرآلات تحت حمایت قانون معلولیت آمریکا (ADA) معرفی شدند.
سینک های الکترونیکی که توسط سنسور حرکت کار می کنند ساخته شدند.
قبل از دهه 1970، خرید یک شیر آب جدید ساده بود، زیرا گزینه های زیادی در دسترس نبود. امروزه مصرف کنندگان گستره وسیعی از انتخاب های خاص برای مواد، پرداخت ها، اندازه ها، رنگ ها، پیکربندی ها، ویژگی ها و موارد دیگر دارند.
